hayatın anlamsız geldiği anlar

benim için en beteri; (bkz: kaldırımda yatan evsizlere insanların iğrenerek bakması)

(bkz: rakip takım kendi takımına 40 metreden füze atınca)

Sen çalışarak bir yere gelmeye çalışırken elalemin hiç okumadan senden yüksek mevkii sahibi olduğu an

kalan bursumun hepsini kredi kartına yatırdığım an.

ulan yarım saat sonra ölme ihtimalim %50 diye düşünürüm ve o an her şey anlamsızlaşır

en fazla anlam yüklediğim şeylerin aslında en anlamsız şeyler olduğunu görmek

marmaray çıkışında yürüyen merdivene binmeden önce kalabalık içinde sıra beklenilen an

30 bölüm animeyi ard arda izledikten sonra

şu saatte üzülmeme sebep olan bir şeylerin varlığı hayatımı yeterince anlamsız kılıyor mesela. çünkü bunun böyle olmaması gerekirdi. herkes uyurken ben bu eşikte duruyor olmamalıydım. çok saçma.

ölüm haberi alındığı anlar.

şuan çünkü resmi tatil ama ben dershaneye gitmek üzere hazırlanıyorum

hastane koridorunda gozu yasli beklerken doktorun gozundeki umutsuzluk ve ardindan gelen, 'kaybettik' dedigi an.

senin çok uğraşarak, her şeyini harcayıp elde ettiğin bir şeyi başkalarının çok basit bi şekilde elde ettiği an.

bütün kainatın resmine bakarsın. senin içinde yaşadığın dünyayı düşünürsün. dünya bile bu uzayda nokta kadar yer kaplamıyor dersin ve detaylarında boğulduğun hayatın birden anlamsızlaşır.

babanın öldüğünü öğrenirsin 2 dakikalık şoktan sonra hayat tamamen boş ve anlamsız gelir

ilkokul arkasinin yanindan gecmesi ama onun tanimadan öylece geçip gitmesi üzmüştü beni

devlet memurlarının devlete çalışıp devlete vergi vermesi aq

sevdiğin çocuğun amsterdama gitmesi

bütün boş zamanlarımda hayatın anlamını ve kendimin bu hayattaki yerini sorguluyom yalnızlıktan heralde

bilmiyorum belki de sadece benim icin oyledir ama hayat her haliyle yasamaya deger elbette benim de kendimi oldurmek istedigim zamanlar oluyo ama hani illa bi sekilde geciyo o yuzden nefret etmek yerine onumuze bakmak bizi her zaman daha fazla mutlu edicektir :)

8 saat beklediğin o okul çıkışı ve okuldan çıktıktan sonra etrafına bakındığın o saçma sapan boktan zaman dilimi. gözler bi kaç arkadaşı aramaktadır takılsak etsek bilmem ne. ama eve gidip uyunur.

memleketinden, ailesinden bilmem kaç kilometre uzak düşmüş bir üniversite öğrencisinin doktorun ağzından ' kan kanseri olmuşsun, paran varsa kurtarırım seni ' cümlesini duyduğu andır herhalde. bu duruma kulaklarımla şahit olduğum da benim için herşey boştu çünkü.

yurt dışındaki bir işden 1 yıl sonra dönüp bankadaki 40bin doları çekip eve geldiğim anlar.küçük dünyasında büyük parası varmış gibi his etmek

beyaz giysili kişinin kara toprağa girip, üstünü toprakla örttükleri zaman

çok istediğin bi şey gerçekleştikten belli bir süre sonra olan şey

hayatımın anlamlı olduğu herhangi bir an hatırlayamadığım için anlamsız bir hayat sürdürdüğümü farkettim.

her sabah uyandığında artık gün için de napıcamı göremiyorsan uyanmak için, evden ayrılmak için, topluma karışmak için nir sebep bulamıyorsan bir umut vermesi için baktığın yıldızları artık göremiyorsan sevdiğin kişeden görmeye bile umudun kalmadıysa işte o zaman hayat öyle bir anlamsızlaşıyor ki ne bir seven toplaya biliyor o anlamı geri ne de bir doktor.

o kadar hoş muhabbet ve bol umutlanmadan sonra telefonunu bana doğru göstererek "aa sevgilim bana ayıcık almıığğşş" demesi. not:sevgilisi olduğunu ve ayı almış olduğunu aynı anda öğrenmek...

tanışmak istediğin kızın bu işe yanaşmaması ve aynı gün offroad da bisikletten düşmek..

son sınavdan çıkınca olan gereksiz boşluk,baya bi anlamsızlaştırıyor aq hayatını ..

az önce marketten çıktım, bir parka oturdum ve boş boş etrafa bakıyorum. markette iki çocuklu bir aile gördüm. 8-9 yaşlarında bir kız çocuk ve 4-5 yaşlarında bir erkek çocuk.. erkek olan babasının kucağında, sımsıkı sarılmış babasına. kız da annesinin elinden tutmuş sessizce yürüyor. aynı reyondayız ve kız annesine 'babama söylesende bize çikolata alsa' dedi. annesinin söylemesine gerek kalmadan babası duydu ve kaşlarını çatarak 'paramız yok kızım' diyerek sesini yükseltti. kız alışmış olmalı ki korku dolu gözlerle annesinin arkasına geçti. bir kelime dahi etmedi. biraz sonra kasada arkalarına sıraya geçtim ve baba bir paket sigara aldı.. şu anda bana öyle anlamsız geliyor ki hayat...

entry'yi okurken annemin yanıma gelip sevgilinle mi konuşuyosun dediği an

üzerine düşünerek yapılan her şey galiba

yapacak hiçbir şeyinin olmaması

başına hiç beklenmedik şeyler geldiğinde ya da hiçbir şeyin planladığın gibi gitmediği zamanlar hayat gerçekten çok boş geliyor

bi süredir yakın arkadaşım olan kıza açıldım.kaybedeceğini bile bile açılmak diye bir şey varmış gerçi henüz bir sonuç çıkmadı ama sonuç bellidir biz hep kaybederiz :) iyi akşamlar efenimss

nefes alıp verirken.

ulaşamayacağını düşündüğün şeye ulaşıp elde ettiğin an

evimde peteğin dibinde sıcacık otururken, dışarda yağmurda sırılsıklam olup titreyerek sabahın olmasını bekleyen insanların olduğunu düşündüğüm an

şahsen bende cok oluyor bu durum şuan saat sabahin 6.56 sı ve ben kalkmak zorundayim ne sacmaki hayatim boyuncada erkenden kalkmak zorundayim bence bu cok sacma surekli bi yaris halindeyiz atmıyız biz lan. ama isyanım allaha deil tüm allahsızlara biri bu duzene dur demeli

ölümü hatırladığımız anlardır.

marmaray' ı saniyeyle kaçırdığım andır.

yıllarca okuyup işsiz kalmak

devlet hastanesi acilinde bir 15dk bekleyin derim sadece.

bir zamanlar ölesiye sevdiğin adamın sesinin telefonda buz gibi geldiği an.